Gabinet SI

Jeśli Wasze dziecko skarży się na gryzące metki, to nie znaczy, że jest marudne. Jeśli twierdzi, że rajstopy pod spodniami je gryzą, to wcale nie znaczy, że wymyśla. Jeśli Wasze dziecko nie lubi obcinania paznokci, to nie znaczy, że jest nieposłuszne. Jeśli na widok szpatułki u lekarza ma odruch wymiotny, to nie znaczy, że nie przepada za wizytami lekarskimi. Prawdopodobnie jest nadwrażliwe na dotyk.

Jeżeli też inne zmysły nie działają, tak jak powinny, to można sugerować, iż jest jakiś problem w rozwoju dziecka i jak najszybciej trzeba zwrócić się do specjalisty. Mogą to być zaburzenia Integracji Sensorycznej.

CO TO JEST INTEGRACJA SENSORYCZNA?

Integracja sensoryczna (ang. Sensory Integration) jest to proces o podłożu neurofizjologicznym, w którym następuje organizacja dostarczanych do centralnego układu nerwowego (mózgu) wrażeń sensorycznych (zmysłowych). Integracja sensoryczna, jest to proces rejestracji, przesyłania, wzmacniania/hamowania informacji sensorycznych. Informacje te, to nic innego jak to, co odbieramy przez nasze zmysły (wąchamy, smakujemy, widzimy, słyszymy, czujemy).

Wrażenia płynące z receptorów zmysłów (tzn. dotyku, układu przedsionkowego – zmysłu odpowiadającego za równowagę i rejestrowanie ruchu ciała, propriocepcji – czucia głębokiego, węchu, smaku, wzroku, a także słuchu) są tak opracowywane przez układ nerwowy, aby mogły być wykorzystane w celowym działaniu podczas codziennych, pozornie prostych czynności takich jak np. czytanie i pisanie, mówienie, wchodzenie po schodach, jazda na rowerze, zapinanie guzików, itp.

Jeśli występują zaburzenia w odbiorze i integrowaniu bodźców (wrażeń) zmysłowych, to będą pojawiać się dysfunkcje w rozwoju poznawczym, motorycznym, a także zachowaniu dziecka. Innymi słowy dziecko będzie miało problemy np. z prawidłowym opanowaniem w/w czynności.

Objawy stanowiące wskazanie do przeprowadzenia badania integracji sensorycznej:

Dziecko:

• potyka się i upada częściej niż rówieśnicy, prawie zawsze ma jakiś siniak czy zadrapanie;
• ma kłopoty z samodzielnym ubieraniem się;
• ma kłopoty z rzucaniem i łapaniem piłki;
• jest nadruchliwe, nie może usiedzieć/ustać w jednym miejscu;
• nie próbuje pokonywać różnych naturalnych przeszkód w terenie, tylko je omija;
• poproszone o coś często się z tym spóźnia albo w ogóle zapomina;
• niewłaściwie trzyma różne przedmioty;
• w nowym miejscu czuje się zagubione, potrzebuje sporo czasu by zdobyć orientację w otoczeniu;
• przejawia duży lęk przed upadkiem lub wysokością;
• wchodząc po schodach / schodząc częściej niż inne dzieci trzyma się poręczy;
• ma kłopoty z czytaniem z tablicy;
• trudno się koncentruje, a łatwo rozprasza;
• ruchy są niezgrabne, zamaszyste, kanciaste;
• sprawia wrażenie słabego, szybko się męczy;
• często chodzi na palcach;
• jest nadwrażliwe emocjonalnie; często się obraża;
• ma kłopoty z cięciem nożyczkami, rysowaniem po śladzie, kalkowaniem;
• gdy pracuje nie pozwala innym stać obok siebie i przyglądać się;
• ma trudności w przepisywaniu, przerysowywaniu z tablicy;
• częściej niż inne dzieci w jego wieku odwraca znaki graficzne;
• podczas dłuższego siedzenia ma trudności z utrzymaniem głowy w pozycji pionowej, podpiera ją ręką, kładzie się na stoliku;
• często myli stronę prawą i lewą, o obrębie własnego ciała, w otaczającej przestrzeni;
• zdarza mu się zakładać prawy but na lewą nogę i odwrotnie;
• występują trudności z samodzielnym żuciem i przełykaniem pokarmów (preferuje dania papkowate), z samodzielnym piciem;
• nawet drobne urazy wywołują gwałtowną reakcję i narzekania;
• kiedy próbujemy pomóc dziecku w przyjęciu jakiejś pozycji ciała wydaje się ono bezwładne, ciężkie lub sztywne;
• nabycie nowej umiejętności wymaga od dziecka wielu prób i powtórzeń, ale gdy raz ją opanuje jest to efekt trwały;
• podczas gimnastyki lub rytmiki, a także swobodnej zabawy ruchowej, wiele ćwiczeń nie jest w stanie wykonać, nie może dotrzymać kroku rówieśnikom;
• ma słabe wyczucie odległości, często zbyt blisko innych ludzi czy przedmiotów;
• w porównaniu do innych dzieci czy wymogów sytuacji porusza się zbyt szybko lub za wolno;
• nie lubi dziecięcego baraszkowania z rodzicami/ rodzeństwem, nie lubi turlać się po podłodze, podskakiwać, robić fikołków;
• zdarza się, że zaczyna czytać wyrazy od końca;
• nie ma dominacji jednej ręki i żadna nie jest dostatecznie sprawna;
• często przytrafiają się przykre przygody: wylanie herbaty, strącenie wazonu, rozsypanie cukru;
• wiele czynności samoobsługowych wykonuje z trudem, niezdarnie;
• nieumyślnie wchodzi lub wpada na meble, ściany, inne dzieci;
• trudno jest je nakłonić do współpracy z dorosłym, współdziałania z innymi dziećmi;
• podczas gier zespołowych zdarza się, że biegnie w innym kierunku niż jego drużyna;
• nie lubi karuzeli, czasem huśtawki – miewa potem mdłości;
• okazuje niepokój gdy musi oderwać nogi od podłoża: wejść na drabinkę, usiąść na wysokim stołku;
• cierpi na chorobę lokomocyjną;
• źle toleruje czesanie, mycie głowy, podczas mycia zębów miewa odruch wymiotny.

To oczywiście tylko kilka z objawów, które powinny nas zaniepokoić. Występowanie jednego z nich nie przesądza o pozytywnej diagnozie.

Integracja Sensoryczna powstała głównie dla dzieci zagrożonymi problemami
w szkole/przedszkolu. Ale przy innych schorzeniach również występują problemy
o bazie senso-motorycznej.
Problemy SI mogą być objawami dyspraksji rozwojowej.